Heeeeel langzaam begint het werk in zicht te komen

Zo... Week 2 alweer.. Wat gaat de tijd toch snel. Wij genieten nog volop van alle bijzondere, mooie en indrukwekkende dingen die wij meemaken. We delen ze graag met jullie!

Maandag 21 juli:
Vandaag zijn we precies een week op Aruba. Het voelt echter al, alsof we er al een maand zijn. Aan de ene kant vliegen de dagen voorbij, aan de andere kant zijn we blij dat we nog eventjes vakantie hebben. We mogen nog 2 à 3 weken genieten van onze vakantie, voordat het "echte" werk gaat beginnen. Ondanks de vakantie, moeten we toch al het één en ander regelen voordat we echt kunnen gaan beginnen.

Vandaag ging Juliëtte kennismaken met haar nieuwe werkgever. Het Amsterdam Manor Beach Resort. Een knus, geel, relatief klein resort, dat vooral bestaat uit appartementen. Juliëtte maakte kennis met haar collega's en kreeg te horen dat ze dinsdag 5 augustus haar eerste werkdag mocht gaan beleven. De eerste twee dagen begint ze in de "housekeeping" zodat ze de kamers goed leert kennen. Dat is weer eens wat anders dachten we zo...

De rest van de dag hebben we eigenlijk NIKS gedaan. Lekker eens helemaal NIKS. Alhoewel.. We zijn begonnen met het kijken van "The Breaking Bad", een spannende serie die voor Juliëtte soms iets TE spannend is ;-)

Dinsdag 22 juli:
Vandaag namen Ruud en Truus (samen met Demi) ons mee naar Baby Beach. Een strand helemaal in het zuiden van het eiland. Helemaal naar de andere kant van het land rijden. Poeh... dat wordt een lange rit. Oohw nee, we zijn in Aruba! Slechts een half uurtje rijden hadden we nodig om naar het zuidelijkste puntje van het eiland te rijden. We kwamen terecht bij een knusse baai. Een mooi strand, maar uiteraard "kraakblauw" (kennen jullie hem nog??) water. Ver moest je niet zwemmen, want dan had je kans dat je met een been minder terug moest zwemmen. Het kan namelijk voorkomen dat hier haaien zwemmen. We bleven dus lekker kort bij de kust!

Na ongeveer een uurtje gezwommen te hebben, lieten Ruud en Truus ons een ander bijzonder plekje zien. De hondenbegraafplaats.. Tientallen, misschien wel honderden kruizen stonden er op een stukje strand iets verderop. In Aruba leven heel veel honden. Vaak zijn dit zwerfhonden. Elk jaar worden hier honderden honden doodgereden of afgemaakt. Honden die als huisdier komen te overlijden, worden vaak begraven op deze begraafplaats.

Woensdag 23 juli:
Nadat Juliëtte maandag kennis had gemaakt met haar werkgever, was het vandaag de beurt aan Sven. Om 11.00 uur werd hij verwacht op zijn nieuwe werkplek. De St. Aloysiusschool in het plaatsje Noord. Uiteraard veel te vroeg (10.40 uur) stond Sven voor een gesloten poort bij zijn nieuwe school. Niet veel later kwam de directeur aan. Na een interessant gesprek, werd Sven rondgeleid over het schoolterrein. Het was een gezellig, open en informatief gesprek. Sven heeft een weekje langer vakantie en dient zich pas op 11 augustus te melden op school.

Bij thuiskomst was Juliëtte ook al vlijtig bezig geweest. Het hele huis was gepoetst. Doordat wij overdag zowel de voor- als achterdeur open hebben, waaien (want dat doet het hier de hele dag!) er kilo's stof ons huis binnen. Vanaf vandaag kregen we voor de komende drie nachten er een huisgenootje bij. Myrthe (ook werkzaam voor de SKOA) zou vandaag aankomen op Aruba en kon echter pas over drie dagen in haar appartement terecht. Wij zijn uiteraard de beroerdste niet en besloten om haar bij ons te laten overnachten.

Nadat we Myrthe van het vliegveld hadden opgehaald en lekker hadden gegeten, gingen Juliëtte, Myrthe en de familie van Heeringen een lekker ijsje eten. Sven ging wat anders doen. Tenminste dat was de bedoeling. Sven was uitgenodigd voor een avondje tennis met één van de bandleden (het bandje van Henna). "Bij de rotonde van Paradera rechtdoor, de rotonde van Tanki Flip rechtdoor totdat je in St. Cruz bent. Achter de MC Donalds ligt de tennishal". Aaaaaaah.. dat klinkt niet zo moeilijk. De MC Donalds in St. Cruz was ook niet moeilijk te vinden, de tennishal echter wel. Na een half uur zoeken, besloot Sven terug naar huis te rijden. Helaas.. geen tennis vanavond.

(PS. Achteraf bleek de routebeschrijving niet te kloppen en had het niks te maken met de navigeerkunsten van Sven)

Donderdag 24 juli:
We besloten Myrthe een beetje rond te leiden over het eiland. We begonnen de "rondleiding" bij de supermarkt. Hier kon zij, maar ook wij nog een aantal broodnodige spulletjes halen. De doorgaans rustige supermarkt, werd vandaag verstoort door een stel lastige kinderen. Crossend met een winkelwagentje, reden drie (Nederlandse) kinderen menig winkelend man/ vrouw overhoop. Met de tekst "Pas op, we hebben turbulentie!", schreeuwden ze door de winkel. Bah...

Nog napratend over deze kinderen, kwamen we ze in het winkeltje naast de supermarkt opnieuw tegen. Dit keer stonden de ouders er ook bij. Huh? Zien we dat goed? Is dit nou echt Frans Bauer met zijn "Mariska". Ja hoor.. Één conclusie, de kinderen van mister Bananensplit hebben een deel van de opvoeding gemist!

Ook vandaag namen Truus en Ruud ons op sleeptouw. Samen met hun jongste en oudste dochter reden we in hun jeeps naar "Andicuri Beach". Een verlaten stuk strand wat alleen maar te bereiken was met een 4x4. Dit moeilijke bereikbare strand wordt gekenmerkt door de hoge en wilde golven én de kilo's zeewier die er te vinden is. Erg bijzonder om alleen op zo'n mooi stukje strand te verblijven!

De dag sloten we af met een drankje bij La Cabana en vervolgens bij de Arubaans Àpres-skihut "Upstairs". Hier werkt Nikki, de oudste dochter van Ruud en Truus. Het was vanavond niet druk, maar wel erg gezellig!

Vrijdag 25 juli:
Vandaag stond in het teken van "het regelwerk". Om officieel Arubaan te worden dient er van alles geregeld te worden. Hier hebben we bewust mee gewacht, zodat we dit samen met Myrthe konden regelen. We begonnen onze dag op het vliegveld. Hier kochten we een Arubaans nummer zodat we ook voor de lokale bevolking goed te bereiken waren. Vervolgens moesten wij ons officieel inschrijven in het bevolkingsregister. Je zou verwachten dat een kantoor met voorop een bord "Bevolkingsregister" de juiste plek was. Vanuit hier werden we echter gestuurd naar "het oude glazen gebouw". Vanuit hier werden we weer verder gestuurd naar "het groene gebouw met de rode muur". Eindelijk op de goede plek! Na een half uurtje in de wachtkamer te hebben gezeten zijn Sven en Myrthe eindelijk ingeschreven in het bevolkingsregister. Juliëtte moet hier nog mee wachten totdat haar verblijfsvergunning binnen is.

Na ons ingeschreven te hebben konden we doorrijden naar de AZV (de zorgverzekering van Aruba). Hier konden we echter pas terecht op het moment onze inschrijving daadwerkelijk verwerkt was. Je zou verwachten dat dit in ons modern tijdperk een kwestie van minuten zou zijn. Hier moeten we echter 2 tot 3 weken mee wachten.

Wél konden we ons al melden bij het belastingkantoor. Hier konden we ons persoonsnummer ophalen. Vanaf nu kunnen we een eigen bankrekening openen. Genoeg werk te doen voor volgende week dus...

Ook vanavond sloten we de dag weer af met een drankje. We lieten Myrthe "de pier" zien. Ondanks dat dit pas onze tweede keer op de pier was, werden we al door de "locals" herkend en hebben we weer een gezellige avond gehad!




Zo..... Een week met een BN'er, een nieuwe Nederlander op het eiland, twee nieuwe officiële Arubanen en één bijna Arubaanse. Op naar een nieuwe week!